رتبه¬بندی سطح پایداری نقاط روستایی بر اساس مدل وایکور مطالعه موردی : روستاهای شهرستان فسا- استان فارس دکتر سیدعلی بدری ، دکتر حسنعلی فرجی سبکبار ، دکتر مجتبی جاودان ، دکتر حجت‌اله شرفی

توسعه پایدار روستایی بر مبنای نگرشی کل‌نگر، در راستای تحقق‌بخشی به ایجاد و استمرار فرایندهای توسعه در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی نواحی روستایی است. پایش چنین رهیافتی در عمل، نیازمند توجه به عناصر و عوامل تأثیرگذاری است که در قالب مجموعه شاخص‌های پایداری و در یک چارچوب منسجم و به‌هم پیوسته ارایه و تبیین شوند. هدف این تحقیق شناخت و طراحی فرآیند تحلیل شبکه تصمیم‌گیری چندمعیاره در سنجش توسعه پایدار و تبیین پیوندهای بین عناصر و عوامل فعال و مؤثر در این زمینه است که دستیابی به آن از طریق بررسی ویژگی­ها، مؤلفه‌ها و معرف‌های توسعه پایدار در یک ناحیه روستایی واقع در محدوده شهرستان فسا از استان­فارس با استفاده از مدل­های تصمیم­گیری چندمعیاره (MCDM) و فرآیند تحلیل شبکه‌ای (ANP) و با بهره‌گیری از مدل وایکور انجام شده‌است. در این تحقیق از شاخص‌های لحاظ شده مربوط به هریک از ابعاد پایداری برای سنجش نواحی روستایی استفاده شده‌ است. بر اساس چنین هدفی، فرضیه تحقیق این‌گونه صورت‌بندی شده که بین سطوح پایداری (اجتماعی، اقتصادی و محیطی) منطقه مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد. روش‌شناسی تحقیق توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از مدل وایکور 250 خانوار از چهار بخش شهرستان فسا مورد بررسی قرار گرفته که در فرایند انجام آن، پس از محاسبه وزن‌ها با استفاده از تکنیک تحلیل شبکه، تفاوت در میزان پایداری ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیطی نواحی روستایی این شهرستان مشخص می‌شود. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد این روش برای حل مسائل تصمیم گسسته، بر مبنای انتخاب بهینه‌ترین گزینه از میان گزینه­های موجود بر اساس رتبه­بندی از قابلیت بالایی برخوردار است.